Σ' αυτό το σπίτι που' ρθαμε πέτρα να μη ραγίσει.
Πόσες φορές δε σιγοτραγουδήσαμε με τη "μελωδική φωνή" μας τον εν λόγω στίχο! Και πόσες φορές δεν χτυπήσαμε επίμονα-μέσα στο κρύο και τ' αγιάζι, αν και οι μελοδραματισμοί δεν μας πρέπουν χρονιάρες μέρες-την πόρτα κάποιου κακόκεφου τσιγκούνη, που αρνούνταν πεισματικά να μας ανοίξει, προσποιούμενος ότι απουσιάζει από το σπίτι. Αλλά, εμείς εκεί...Προβάλλοντας σθεναρή αντίσταση, εισβάλλαμε με περισσό θάρρος-ή και θράσος ακόμα-σε σπίτια γνωστών, φίλων, συγγενών, με την επιθυμία να επιδείξουμε τις φωνητικές μας ικανότητες, άδοντας Ελλήνων κάλαντα. Ίσως μέσα μας να έχουμε ακόμη βαθιά την αίσθηση της ελληνικότητας. Ίσως να επιδιώκουμε να ξαναπιάσουμε το κομμένο νήμα της παράδοσής μας, γιατί τα κάλαντα αναμφίβολα συνιστούν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της παράδοσης. Πάντως το σίγουρο είναι ότι, όποια σκοπιμότητα και αν υπαγορεύει το ξεροστάλιασμά μας στο κρύο για λίγα ψίχουλα "ελεημοσύνης" (από τους πάλαι ποτέ φιλανθρωπους που θα ανεχθούν τα παράφωνα ξεφωνητά μας), τα κάλαντα αποπνέουν μία διάθεση αισιοδοξίας, φιλοσοφικής ενατένισης και θρησκευτικής πληρότητας.
Αφιερωμένο στους μαθητές και στις μαθήτριές μου μαζί με τις θερμότερες ευχές μου για υγεία, ελπίδα και δημιουργικότητα.
Ἔρρωσθε και ευδαιμονεῖτε.
Χριστός γεννιέται, χαρά στον κόσμο,
χαρά στον κόσμο, στα παλικάρια.
Σαράντα μέρες, σαράντα νύχτες,
η Παναγιά μας κοιλοπονούσε.
Κοιλοπονούσε, παρακαλούσε,
τους αρχαγγέλους, τους ιεράρχες.
-Σεις αρχάγγελοι και ιεράρχες, στη Σμύρνη πηγαίνετε, μαμές να φέρτε.
Αγία Μαρίνα, Αγία Κατερίνα, στη Σμύρνη πάνε, μαμές να φέρουν.
'Oσο να πάνε κι όσο να έρθουν, η Παναγιά μας ελυτρώθη,
στην κούνια το ΄βάλαν και το κουνούσαν, και το κουνούσαν, το τραγουδούσαν.
Σαν ήλιος λάμπει, σα νιο φεγγάρι, σα νιο φεγγάρι, το παλικάρι,
φέγγει σε τούτον το νοικοκύρη, με τα καλά του, με τα παιδιά του, με την καλή τη νοικοκυρά του...
(http://christmas.pathfinder.gr)
Πατώντας εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Βαγγέλη Σταυρόπουλου με τίτλο "Αναφορά στα κάλαντα των Ελλήνων", δημοσιευμένο στο Αντίφων(εβδομαδιαία αντιφωνική επισκόπηση για τις Επιστήμες, τις Τέχνες, τη Φιλοσοφία, τη Θεολογία), από αυτά που τροφοδοτούν και γονιμοποιούν τη σκέψη μας.