Σε μια στιγμή αδυναμίας, όταν ο νους ταξιδεύει στου "απείρου τη νυχτιά", όταν οι κεραίες της ευαισθησίας είναι τεντωμένες και ο χείμαρρος των συναισθημάτων ξεχειλίζει, τότε αρκεί μία μικρή σπίθα δημιουργικής έμπνευσης, για να προκύψει κάτι το ευφάνταστο. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δημιουργία του συγεκριμένου ιστολογίου, με τη φιλοδοξία να αποτελέσει χώρο γόνιμης ανταλλαγής σκέψεων, διανοημάτων, εμπειριών. Στη βάση της προσπάθειας αυτής-που δεν διεκδικεί τα εύσημα του επαγγελματισμού-βρίσκεται η αγάπη για καθετί το ανθρώπινο, για κάθε μορφή πνευματικής δραστηριότητας που ανάγει τον άνθρωπο στη σφαίρα της αιωνιότητας και δεν τον αφήνει να χαθεί στη "σκόνη του χρόνου". Με όχημα, λοιπόν, την ευαισθησία, το όνειρο, τη φαντασία, ακόμη και την ψευδαίσθηση, ας ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο που επιμένει να φέρει ακόμα τη σφραγίδα της γνησιότητας, του αλώβητου, του καθαρού, του άσπιλου και αμόλυντου από την πεζότητα και ρηχότητα της καθημερινότητάς μας!!!

Αντί καλωσορίσματος...

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!

Κ. Καρυωτάκης, Ελεγεία και Σάτιρες

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Tango...Argentina!!!

Αυτές τις ημέρες υπέπεσε στην αντίληψή μου ένα άρθρο δημοσιευμένο στο περιοδικό "Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης" , με αφορμή την επίσκεψη(πριν από τέσσερα χρόνια) του Eduardo Rosenzvaig, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τουκουμάν της Αργεντινή. Ο Eduardo Rosenzvaig, σκιαγραφεί ένα τοπίο "φρίκης" και "απελπισίας" για τους εκπαιδευτικούς της χώρας του, οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ κατέληξαν να αποτελούν τους "φτωχούς συγγενείς" του έθνους. Η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής-με τις ευλογίες του ΔΝΤ και της Καθολικής Εκκλησίας-είχε σαν αποτέλεσμα την οικονομική εξαθλίωση, τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας, την υπονόμευση εν τέλει της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασης των εκπαιδευτικών. Και αναρρωτήθηκα: Μήπως οδεύουμε προς έναν ολοκληρωτισμό άνευ προηγούμένου στην εκπαίδευση; Μήπως δηλαδή το παραληρηματικό σύνθημα "η Ελλάδα ήτο ασθενής" που τόσο εύσχημα αξιοποιήθηκε στο παρελθόν και απέδωσε καρπούς είναι επίκαιρο όσο ποτέ; Μήπως εν τέλει οι κάθε λογής "εθνοσωτήρες" έχουν βαλθεί να μας γιατροπορίσουν ξεπουλώντας κάθε ίχνος ηθικής; Το βέβαιο είναι ότι για μία ακόμη φορά οι αποφάσεις λαμβάνονται ερήμην μας, κάνοντας κάθε "πραγματικότητα να είναι αποκρουστική, όπως θα έλεγε και ο ποιητής με το γνώριμο καυστικό του ύφος. Όμως, η φυγή δεν είναι λύση. Ούτε και η λήθη. Απλώς μια πρόσκαιρη παράταση στην ευτυχία! Το ερώτημα "Τί θ' απογίνουμε χωρίς βαρβάρους" εμφανίζεται αντεστραμμένο: Τί τους θέλουμε τους βαρβάρους; Στη βαρβαρότητα βυθίζεται η ζωή μας. Καλή σας νύχτα και όνειρα πονηρεμένα!!!
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε εδώ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...