Σε μια στιγμή αδυναμίας, όταν ο νους ταξιδεύει στου "απείρου τη νυχτιά", όταν οι κεραίες της ευαισθησίας είναι τεντωμένες και ο χείμαρρος των συναισθημάτων ξεχειλίζει, τότε αρκεί μία μικρή σπίθα δημιουργικής έμπνευσης, για να προκύψει κάτι το ευφάνταστο. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δημιουργία του συγεκριμένου ιστολογίου, με τη φιλοδοξία να αποτελέσει χώρο γόνιμης ανταλλαγής σκέψεων, διανοημάτων, εμπειριών. Στη βάση της προσπάθειας αυτής-που δεν διεκδικεί τα εύσημα του επαγγελματισμού-βρίσκεται η αγάπη για καθετί το ανθρώπινο, για κάθε μορφή πνευματικής δραστηριότητας που ανάγει τον άνθρωπο στη σφαίρα της αιωνιότητας και δεν τον αφήνει να χαθεί στη "σκόνη του χρόνου". Με όχημα, λοιπόν, την ευαισθησία, το όνειρο, τη φαντασία, ακόμη και την ψευδαίσθηση, ας ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο που επιμένει να φέρει ακόμα τη σφραγίδα της γνησιότητας, του αλώβητου, του καθαρού, του άσπιλου και αμόλυντου από την πεζότητα και ρηχότητα της καθημερινότητάς μας!!!

Αντί καλωσορίσματος...

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!

Κ. Καρυωτάκης, Ελεγεία και Σάτιρες

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

Δημήτρης Τζελέπης: Το όνειρο και οι μεταμορφώσεις του

Μου έχει λείψει αυτή η ζεστή διαδικτυακή γωνιά, όπου φωλιάζουν οι ερημικές σκέψεις και βρίσκουν καταφυγή τα "ονείρατα τα πρώτα" κατά τον προσφιλή στίχο του αγαπημένου μου ποιητή, Κώστα Καρυωτάκη. Όλο αυτό το διάστημα έψαχνα μια αφορμή, έστω την παραμικρή, για να εκθέσω τις μύχιες σκέψεις και τους προβληματισμούς μου, αλλά η ζοφερή πραγματικότητα λειτουργούσε αποτρεπτικά. 

Ευτυχώς, στη ζωή εμφανίζονται ανέλπιστα, σχεδόν ανεπαίσθητα πολλές φορές, μικρές οάσεις, για να μάς υπενθυμίζουν ότι έχει και αυτή τις εκλάμψεις της. Έτσι αισθάνθηκα, όταν ο καλός φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Τζελέπης αποφάσισε να περιπλανηθεί στα μονοπάτια της συγγραφικής δημιουργίας. Από καιρό ωρίμαζε μέσα του η ιδέα να αποτίσει τον δικό του "φόρο τιμής" στους πνευματικούς ανθρώπους που σημάδεψαν τον ίδιο, αλλά έχουν σφραγίσει ανεξίτηλα και τον πολιτισμό αυτού εδώ του μαρτυρικού τόπου. Από τον Παπαδιαμάντη, τον "άγιο των ελληνικών μας γραμμάτων" και τον Ηλία Βενέζη, έως τον Χέρμπερτ Τζορτζ Ουέλλς, τη Μαίρη Σέλλεϋ και τον Φιόντορ Ντοστογιέβσκη. 
Κλείνω την παρούσα ανάρτηση με μία μικρή αφιέρωση στον φίλο και συνάδελφο Δημήτρη. Εύχομαι "το όνειρό" του να ταξιδέψει τους αναγνώστες σε κόσμους πρωτόφαντους. 

Υ.Γ. Διαβάζοντας τον τίτλο του βιβλίου, μου ήρθαν στο νου οι στίχοι από ένα ποίημα που αγαπώ πολύ. Ποιου άλλου; Του Κώστα Καρυωτάκη ασφαλώς. Ας μου συγχωρήσει ο Δημήτρης τον παραλληλισμό, αλλά ξέρω ότι μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για τον αδικοχαμένο ποιητή!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...