Σε μια στιγμή αδυναμίας, όταν ο νους ταξιδεύει στου "απείρου τη νυχτιά", όταν οι κεραίες της ευαισθησίας είναι τεντωμένες και ο χείμαρρος των συναισθημάτων ξεχειλίζει, τότε αρκεί μία μικρή σπίθα δημιουργικής έμπνευσης, για να προκύψει κάτι το ευφάνταστο. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δημιουργία του συγεκριμένου ιστολογίου, με τη φιλοδοξία να αποτελέσει χώρο γόνιμης ανταλλαγής σκέψεων, διανοημάτων, εμπειριών. Στη βάση της προσπάθειας αυτής-που δεν διεκδικεί τα εύσημα του επαγγελματισμού-βρίσκεται η αγάπη για καθετί το ανθρώπινο, για κάθε μορφή πνευματικής δραστηριότητας που ανάγει τον άνθρωπο στη σφαίρα της αιωνιότητας και δεν τον αφήνει να χαθεί στη "σκόνη του χρόνου". Με όχημα, λοιπόν, την ευαισθησία, το όνειρο, τη φαντασία, ακόμη και την ψευδαίσθηση, ας ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο που επιμένει να φέρει ακόμα τη σφραγίδα της γνησιότητας, του αλώβητου, του καθαρού, του άσπιλου και αμόλυντου από την πεζότητα και ρηχότητα της καθημερινότητάς μας!!!

Αντί καλωσορίσματος...

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!

Κ. Καρυωτάκης, Ελεγεία και Σάτιρες

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη

Το καλοκαίρι του 1836 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης θα αφηγηθεί επί δύο μήνες στον Γεώργιο Τερτσέτη τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής και της επαναστατικής του δράσης. Προϊόν αυτής της αφήγησης υπήρξε ένα μνημειώδες έργο της νεώτερης ιστορίας, πλούσια παρακαταθήκη για τις επερχόμενες γενιές. Μέσα από το έργο αναδεικνύεται η ηγετική προσωπικότητα του Έλληνα στρατηλάτη, αλλά αποκαλύπτονται και άγνωστες πτυχές του επαναστατικού αγώνα. Η πρώτη έκδοση του έργου πραγματοποιήθηκε το 1846. Πατώντας εδώ μπορείτε να κατεβάσετε το σχετικό αρχείο.
(πηγή: http://www.eBooks4Greeks.gr)

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Το Άγαλμα

"Αύριο ξημερώνει πάλι 25 του Μάρτη... Θα' ρθούνε με στεφάνια και τούμπανα... Εγώ θα' μαι κει πάνω σαν άγαλμα...Και σαν έρθει η στιγμή να βγει μπροστά ο μαγκούφης που θα βγάλει το λόγο..."Στάσου!"...θα του πω..."Κάθε χρόνο το λόγο τον εβγάνατε εσείς!... Φέτος θα τον βγάλουμε εμείς...Και πρώτα πρώτα εσύ, κύριε ρήτορα της ημέρας...Ελόγου σου δεν είσαι που' ριξες φυλακή το Νικηταρά;Κρύψε τα χαρτιά σου!...Κρύψ' τα π' ανάθεμά σε, σπεκουλαδόρε της ελευτερίας[..] Κάνε πίσω τώρα...Για ακούτε, βρε τωρινοί Έλληνες...Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποιά πονηριά σας το λένε...Και άμα σας το λένει για την ελευθερία που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυό μπροστά για να βλέπει τον Τούρκο και δυο πίσω για να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο Τούρκος, για να γίνει αφέντης ατός του! Προσέχετε, Έλληνες, εμείς οι παλιοί όσο ζούσαμε πολλά επικραθήκαμε κι αδικηθήκαμε, μην αφήνετε τους σπεκουλαδόρους να κάνουνε τους πεθαμένους πολεμιστές κάλπικη μονέδα για να σας πουλάν και να σας αγοράζουνε...Κι αν θέτε στ' αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και λησονήστε μας! Εμάς το έργο μας και ο καιρός επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. Μη σας λένε πως εμείς, αγράμματοι, μ' ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στο Χριστό κάναμε θάματα!...
(Ιάκωβος Καμπανέλλης, απόσπασμα από το "Μεγάλο μας τσίρκο")

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Ο ποιητής είναι ένας λαβωμένος άνθρωπος

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης αναδημοσιεύουμε μέρος από ένα άρθρο του Σωτήρη Γουνελά από το περιοδικό "Αντίφωνο" που αναφέρεται στο ρόλο του ποιητή και στη "θέαση του κόσμου" που αυτός προτείνει, σε μια εποχή ραγδαίων εξελίξεων, αλλά και ευτέλειας αξιών και αισθημάτων. Γιατί η ποίηση έχει θέση στη ζωή μας και "είναι το καταφύγιο που φθονούμε", όπως εμφατικά δηλώνει ο Κώστας Καρυωτάκης στο ποίημά του "Είμαστε κάτι...".

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Αναφορικές προτάσεις

Οι αναφορικές προτάσεις συνιστούν σημαντικό κομμάτι του συντακτικού και απαντώνται αρκετά συχνά μέσα σε κείμενα της αττικής πεζογραφίας. Συχνά, όμως, επικρατεί σύγχυση γύρω από τη συντακτική τους αναγνώριση, όπως αποδεικνύεται από τις ποικίλες κατηγοριοποιήσεις που προτείνουν τα διάφορα συντακτικά. Οι μαθητές/τριες μπορούν να συμβουλευτούν τη σχετική ενότητα από το συντακτικό του Μουμτζάκη και συγκεκριμένα τις σελίδες 159-163. 

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

Κ.Γ.Καρυωτάκης: "Τελευταία"


Συνεχίζοντας από προηγούμενες αναρτήσεις το αφιέρωμα στην πολυθρύλητη σχέση του Κώστα Καρυωτάκη με τη Μαρία Πολυδούρη, παραθέτουμε ένα πεζό του ποιητή με τίτλο: "Τελευταία", γραμμένο πιθανότατα το 1922 μετά το άδοξο τέλος της σχέσης τους. Το συγκεκριμένο κείμενο επιδόθηκε από τον ίδιο τον Καρυωτάκη στην ποιήτρια και είναι ενδεικτικό της συναισθηματικής φόρτισής του ποιητή μετά το χωρισμό τους. 

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Γράμμα στον Κ.Γ. Καρυωτάκη

Η Λιλή Ζωγράφου, στην εξαιρετική μονογραφία της για τη ζωή του Κώστα Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη μας παραδίδει ένα γράμμα της Μαρίας στον αγαπημένο της "Τάκη", που αποφασίζει να στείλει αμέσως μετά την αποκάλυψη του φοβερού μυστικού για την ασθένειά του. Λίγο νωρίτερα ο Καρυωτάκης έχει επισκεφτεί την Πολυδούρη, για να της ζητήσει να διακόψουν τον ερωτικό τους δεσμό λόγω της προσβολής του από αφροδίσιο νόσημα(σύφιλη). Βαρύ το πλήγμα για την Πολυδούρη, που όμως γρήγορα συνέρχεται από το αρχικό σοκ και αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. 

Τρία χρόνια ύστερα...


Στα πλαίσια της φετινής ερευνητικής μας εργασίας με θέμα τη ζωή και το έργο του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη ασχοληθήκαμε με την πολυθρύλητη σχέση του με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη. Μία σχέση που πέρασε "δια πυρός και σιδήρου" και έληξε άδοξα πριν γραφτεί ο τραγικός επίλογος της ζωής τους. Τρία χρόνια ύστερα από το χωρισμό τους η Μαρία Πολυδούρη μας παραδίδει μία σελίδα από το ημερολόγιό της, που συνιστά αληθινή κατάθεση ψυχής και γνήσιο δείγμα λυρισμού. 

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Κάρολος Κουν: Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε.

Η αγάπη μας για το θέατρο είναι δεδομένη και ενισχύεται από την πεποίθηση ότι η επαφή με τη γνήσια καλλιτεχνική δημιουργία συνιστά αληθινή ανάταση ψυχής, συναισθηματική λύτρωση, περαίνει "δι' ελέου και φόβου" την κάθαρσιν των τοιούτων παθημάτων. Την ίδια πεποίθηση εκφράζει και ο μεγάλος άνθρωπος του θεάτρου, ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης, Κάρολος Κουν, ο οποίος σε διάλεξή του στις 17/8/1943 στον Όμιλο Φίλων Θεάτρου Τέχνης σημειώνει τα εξής:

"Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στο χώρο μας.
Μόνος του ο καθένας είναι ανήμπορος. Μόνος του ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί την αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου".

Γιάννης Σμαραγδής: "Καβάφης"

Με αφορμή το έτος Κωνσταντίνου Καβάφη φέρνουμε στο προσκήνιο το trailer της ομώνυμης ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή, που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του Αλεξανδρινού ποιητή. Συγκλονιστικές οι ερμηνείες των Δημήτρη Καταλειφού και Βασίλη Διαμαντόπουλου που ενσαρκώνουν το ρόλο του ποιητή στις δύο ηλικιακές φάσεις της ζωής του, νεότητα και ωριμότητα.


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: "Σαν να' χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου"

Από τις παραστάσεις που ξεχωρίζουν τη φετινή θεατρική σεζόν. Μοναδική η ερμηνεία του Τάκη Χρυσικάκου, ο οποίος κατορθώνει να μυήσει το θεατή στο λυρισμό που αποπνέει το έργο του Παπαδιαμάντη. Μία καταβύθιση στα άδυτα της ανθρώπινης μοίρας, που αποκαλύπτει τον αδυσώπητο χαρακτήρα της, τον σχεδόν δυναστικό. Και η μελωδική φωνή του Λουδοβίκου των Ανωγείων δίνει σάρκα και οστά στους υπέροχους στίχους του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη που ακούγονται στο διήγημά του "Το μοιρολόι της φώκιας", τραγουδώντας "Σαν να' χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου".
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...