"Αύριο ξημερώνει πάλι 25 του Μάρτη... Θα' ρθούνε με στεφάνια και τούμπανα... Εγώ θα' μαι κει πάνω σαν άγαλμα...Και σαν έρθει η στιγμή να βγει μπροστά ο μαγκούφης που θα βγάλει το λόγο..."Στάσου!"...θα του πω..."Κάθε χρόνο το λόγο τον εβγάνατε εσείς!... Φέτος θα τον βγάλουμε εμείς...Και πρώτα πρώτα εσύ, κύριε ρήτορα της ημέρας...Ελόγου σου δεν είσαι που' ριξες φυλακή το Νικηταρά;Κρύψε τα χαρτιά σου!...Κρύψ' τα π' ανάθεμά σε, σπεκουλαδόρε της ελευτερίας[..] Κάνε πίσω τώρα...Για ακούτε, βρε τωρινοί Έλληνες...Άμα σας φέρνουνε για παράδειγμα εμάς τους πεθαμένους, μάθετε να ξεχωρίζετε με ποιά πονηριά σας το λένε...Και άμα σας το λένει για την ελευθερία που πολεμήσαμε, να τη βλέπετε πρώτα αν έχει τέσσερα μάτια. Δυό μπροστά για να βλέπει τον Τούρκο και δυο πίσω για να βλέπει εκείνον που θέλει να φύγει ο Τούρκος, για να γίνει αφέντης ατός του! Προσέχετε, Έλληνες, εμείς οι παλιοί όσο ζούσαμε πολλά επικραθήκαμε κι αδικηθήκαμε, μην αφήνετε τους σπεκουλαδόρους να κάνουνε τους πεθαμένους πολεμιστές κάλπικη μονέδα για να σας πουλάν και να σας αγοράζουνε...Κι αν θέτε στ' αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και λησονήστε μας! Εμάς το έργο μας και ο καιρός επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. Μη σας λένε πως εμείς, αγράμματοι, μ' ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στο Χριστό κάναμε θάματα!...
(Ιάκωβος Καμπανέλλης, απόσπασμα από το "Μεγάλο μας τσίρκο")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου