Η Λιλή Ζωγράφου, στην εξαιρετική μονογραφία της για τη ζωή του Κώστα Καρυωτάκη και της Μαρίας Πολυδούρη μας παραδίδει ένα γράμμα της Μαρίας στον αγαπημένο της "Τάκη", που αποφασίζει να στείλει αμέσως μετά την αποκάλυψη του φοβερού μυστικού για την ασθένειά του. Λίγο νωρίτερα ο Καρυωτάκης έχει επισκεφτεί την Πολυδούρη, για να της ζητήσει να διακόψουν τον ερωτικό τους δεσμό λόγω της προσβολής του από αφροδίσιο νόσημα(σύφιλη). Βαρύ το πλήγμα για την Πολυδούρη, που όμως γρήγορα συνέρχεται από το αρχικό σοκ και αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Αγαπημένε μου,
Θα σου διηγηθώ μια ιστορία πολύ πρωτότυπη σήμερα-και τι
μια απελπισμένη καρδιά δε σκέπτεται, δεν αποφασίζει; Είναι η μοίρα σου πολύ
βαριά…αλλά, Θεέ μου! Πόσο βαρύτερη είναι η δική μου…αν ήξερες…και να στεκόμαστε
έτσι με άτονα χέρια, εμείς με τη μεγάλη θέληση, μέχρι του σημείου να ζούμε μια
ζωή τόσο τυραννική…να γινόμαστε τα παιχνίδια της κάθε ημέρας που περνάει, της
κάθε στιγμής. Άκουσέ με, Τάκη μου, με την ήρεμη προσοχή που θ’ άκουγες ένα φίλο
σου, έναν δικό σου.[…] Έλα, Τάκη, να ζήσουμε μαζί…να ιδείς πόσο γλυκιά, πόσο
ανακουφιστική θα’ μια σε σένα. Δεν είναι δύσκολο, μα καθόλου δύσκολο. Ξέρω όλα
τα εμπόδια, όλες τις συνέπειες. Είμαστε φτωχοί και οι δυό, αλλά τι μ’ αυτό;
Μήπως τώρα, που είμαστε χωριστά, δεν είμαστε φτωχοί και χωρίς καμιά ελπίδα να
γίνουμε πλούσιοι;[…]
Παιδιά δεν θα κάνουμε, βέβαια-γελάς;- Ω! Είναι τόσο εύκολο
και τόσο συνηθισμένο αυτό σήμερα. Άλλωστε έχω δικούς μου γιατρούς που θα κάνουν
το παν για μένα. […] Προπαντός μη-σ’ εξορκίζω- μη σκεφθείς πως[..] θα μου
έκανες κακό. Ξέρεις πως το μεγαλύτερο
μαρτύριο που μπορώ να νιώσω είναι η κάθε στιγμή που περνώ μακριά σου….Α! Είναι
ένα φοβερό, ατέλειωτο μαρτύριο…Σιμά σου όλα θα ‘ναι όμορφα…όλα καλά…Να υποφέρω
κάτι τι…να μου επιτρέπεις να πονώ τον πόνο σου, είναι η ευτυχία, η μόνη ευτυχία
που μπορεί να νιώσω.
Λιλλή Ζωγράφου, "Κώστας Καρυωτάκης-Μαρία Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης, εκδόσεις Αλεξάνδρεια, σσ.52-55
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου