Σε μια στιγμή αδυναμίας, όταν ο νους ταξιδεύει στου "απείρου τη νυχτιά", όταν οι κεραίες της ευαισθησίας είναι τεντωμένες και ο χείμαρρος των συναισθημάτων ξεχειλίζει, τότε αρκεί μία μικρή σπίθα δημιουργικής έμπνευσης, για να προκύψει κάτι το ευφάνταστο. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δημιουργία του συγεκριμένου ιστολογίου, με τη φιλοδοξία να αποτελέσει χώρο γόνιμης ανταλλαγής σκέψεων, διανοημάτων, εμπειριών. Στη βάση της προσπάθειας αυτής-που δεν διεκδικεί τα εύσημα του επαγγελματισμού-βρίσκεται η αγάπη για καθετί το ανθρώπινο, για κάθε μορφή πνευματικής δραστηριότητας που ανάγει τον άνθρωπο στη σφαίρα της αιωνιότητας και δεν τον αφήνει να χαθεί στη "σκόνη του χρόνου". Με όχημα, λοιπόν, την ευαισθησία, το όνειρο, τη φαντασία, ακόμη και την ψευδαίσθηση, ας ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο που επιμένει να φέρει ακόμα τη σφραγίδα της γνησιότητας, του αλώβητου, του καθαρού, του άσπιλου και αμόλυντου από την πεζότητα και ρηχότητα της καθημερινότητάς μας!!!

Αντί καλωσορίσματος...

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!

Κ. Καρυωτάκης, Ελεγεία και Σάτιρες

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015

Μερικές πτυχές της νεοελληνικής κακομοιριάς

Περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο, σκόνταψα πάνω σε ένα άρθρο του Μιχάλη Σακελλαρίου, δημοσιευμένο στο περιοδικό Αντίφωνο, το οποίο μου κίνησε την προσοχή. Πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση ενός φαινομένου που τείνει να προσλάβει επιδημικό χαρακτήρα, σε σημείο μάλιστα να θεωρείται σύμφυτο της φυλής μας, την περίφημη "νεοελληνική κακομοιριά". Είναι αυτή η μεμψιμοιρία του Νεοέλληνα, η τάση του να αποδίδει όλες τις κακοδαιμονίες στην ελαττωματική του φύση και να αποποιείται των ευθυνών του. Επίκαιρο όσο ποτέ!!! 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...