Η αγάπη μας για το θέατρο είναι δεδομένη και ενισχύεται από την πεποίθηση ότι η επαφή με τη γνήσια καλλιτεχνική δημιουργία συνιστά αληθινή ανάταση ψυχής, συναισθηματική λύτρωση, περαίνει "δι' ελέου και φόβου" την κάθαρσιν των τοιούτων παθημάτων. Την ίδια πεποίθηση εκφράζει και ο μεγάλος άνθρωπος του θεάτρου, ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης, Κάρολος Κουν, ο οποίος σε διάλεξή του στις 17/8/1943 στον Όμιλο Φίλων Θεάτρου Τέχνης σημειώνει τα εξής:
"Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε
τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να
βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος
πολιτισμός στο χώρο μας.
Μόνος του ο καθένας είναι ανήμπορος. Μόνος του ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί την αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου".
Μόνος του ο καθένας είναι ανήμπορος. Μόνος του ο καθένας από σας τους πιο κοντινούς στην προσπάθειά μας, είναι ανήμπορος. Μαζί ίσως κάτι μπορέσουμε να κάνουμε. Το θέατρο, ως μορφή Τέχνης, δίνει τη δυνατότητα να συνδεθούμε, να συγκινηθούμε, ν’ αγγίξουμε ο ένας τον άλλον, να νιώσουμε μαζί την αλήθεια. Να γιατί διαλέξαμε το θέατρο σα μορφή εκδήλωσης του ψυχικού μας κόσμου".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου