"Κατά ένα μεγάλο μέρος της (με άξονα τα ποιήματα «Όλοι μαζί...», «Μικρή
ασυμφωνία σε α μείζον», «Σταδιοδρομία») η ποίηση του Καρυωτάκη αποτελεί
την έκφραση και την κριτική του κοινωνικού είναι της νεώτερης ελληνικής ποίησης.
Κανένας άλλος
ποιητής δεν ένιωσε τόσο βαθιά και τόσο άμεσα την τραγική αδυναμία και
ευτέλεια του ποιητή σαν κοινωνικής ύπαρξης, και σε κανένα άλλο ποιητικό
έργο δεν αναιρούνται τόσο ριζικά και καίρια οι ιδεολογικές κατασκευές
για την «κοινωνική σημασία» της ποίησης και τον «κοινωνικό ρόλο» του
ποιητή. Οι αντιλήψεις για την «μοναδικότητα της ποιητικής
προσωπικότητας», για την μεσσιανική «αποστολή» του ποιητή κλπ.,
σαρώνονται με άτεγκτους, βάναυσους, όσο και οξείς αφορισμούς, που
μαρτυρούν πως ο Καρυωτάκης θα πρέπει πολύ να διανοήθηκε πάνω στους
κοινωνικούς όρους ύπαρξης της ποίησης, και πως βρήκε πολύ ανεπαρκείς και
τις κοινωνιστικές θεωρίες «του περιβάλλοντος κλπ.», αφού τοποθετεί μέσα
σε εισαγωγικά τις λέξεις «περιβάλλον» και «εποχή». Έτσι ο Καρυωτάκης
γίνεται ο πρώτος βλάσφημος στην ελληνική ποίηση και ο πρώτος βλάσφημος κριτικός της".
(Βύρων Λεοντάρης, "Θέσεις για τον Καρυωτάκη", περιοδικό "Σημειώσεις", τχ.1, 1973)
Ολόκληρο το κείμενο διαθέσιμο στην ιστοσελίδα: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=759704
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου