Κ.Γ.Καρυωτάκης: "Κυριακή"

Ένα ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη που συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική του συλλογή "Ελεγεία και Σάτιρες"(1927), μοναδικά ερμηνευμένο από τον ανεπανάληπτο Νίκο Κούρκουλο σε μουσική Μίμη Πλέσσα(1966).
 

Η "Κυριακή" δε συνιστά για τον ποιητή ημέρα ψυχικής ανάτασης και ευφορίας, αλλά σωστό προάγγελμα θανάτου, όπως μαρτυρούν οι καταληκτικοί στίχοι. Ο ίδιος σπεύδει να διαχωρίσει τον εαυτό του από το σύνολο, επιζητά τη μόνωση, τη φυγή, ένα μοτίβο που επανέρχεται συχνά και σε άλλα ποιήματά του.

ΚΥΡΙΑΚΗ

Ὁ ἥλιος ψηλότερα θ᾿ ἀνέβει
σήμερα πού ῾ναι Κυριακή.
Φυσάει τὸ ἀγέρι καὶ σαλεύει
μιὰ θημωνιὰ στὸ λόφο ἐκεῖ.

Τὰ γιορτινὰ θὰ βάλουν, κι ὅλοι
θά ῾χουν ἀνάλαφρη καρδιά:
κοίτα στὸ δρόμο τὰ παιδιά,
κοίταξε τ᾿ ἄνθη στὸ περβόλι.

Τώρα καμπάνες ποὺ χτυπᾶνε
εἶναι ὁ θεὸς ἀληθινός.
Πέρα τὰ σύννεφα σκορπᾶνε
καὶ μεγαλώνει ὁ οὐρανός.

Ἄσε τὸν κόσμο στὴ χαρά του
κι ἔλα, ψυχή μου, νὰ σοῦ πῶ,
σὰν τραγουδάκι χαρωπό,
ἕνα τραγούδι τοῦ θανάτου.