Σε μια στιγμή αδυναμίας, όταν ο νους ταξιδεύει στου "απείρου τη νυχτιά", όταν οι κεραίες της ευαισθησίας είναι τεντωμένες και ο χείμαρρος των συναισθημάτων ξεχειλίζει, τότε αρκεί μία μικρή σπίθα δημιουργικής έμπνευσης, για να προκύψει κάτι το ευφάνταστο. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δημιουργία του συγεκριμένου ιστολογίου, με τη φιλοδοξία να αποτελέσει χώρο γόνιμης ανταλλαγής σκέψεων, διανοημάτων, εμπειριών. Στη βάση της προσπάθειας αυτής-που δεν διεκδικεί τα εύσημα του επαγγελματισμού-βρίσκεται η αγάπη για καθετί το ανθρώπινο, για κάθε μορφή πνευματικής δραστηριότητας που ανάγει τον άνθρωπο στη σφαίρα της αιωνιότητας και δεν τον αφήνει να χαθεί στη "σκόνη του χρόνου". Με όχημα, λοιπόν, την ευαισθησία, το όνειρο, τη φαντασία, ακόμη και την ψευδαίσθηση, ας ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο που επιμένει να φέρει ακόμα τη σφραγίδα της γνησιότητας, του αλώβητου, του καθαρού, του άσπιλου και αμόλυντου από την πεζότητα και ρηχότητα της καθημερινότητάς μας!!!

Αντί καλωσορίσματος...

Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!

Κ. Καρυωτάκης, Ελεγεία και Σάτιρες

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Οδυσσέας Ελύτης: Τιμής ένεκεν...

Σαν σήμερα, στις 18 Μαρτίου 1996, αφήνει την τελευταία του πνοή ο Οδυσσέας Ελύτης, ο ποιητής που απογείωσε την τέχνη της υπερρεαλιστικής γραφής, μετουσιώνοντας την ομορφιά της ελληνικής φύσης σε στίχους μεθυστικούς, που εξακολουθούν να δονούν κάθε καρδιά ευαίσθητη και ρομαντική. Αλλά και ο ποιητής του "Αξιον Εστί", που ύμνησε το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής και της ελληνικής γλώσσας, χαρίζοντάς μας το δεύτερο κατά σειρά Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979. Αποτίοντας, λοιπόν, φόρο τιμής στον άοκνο αυτό εργάτη της ποιητικής-και όχι μόνο-τέχνης, αναδημοσιεύω μία παλαιότερη συνέντευξή του στο Ρένο Αποστολίδη, δημοσιευμένη το 1958, στην οποία εντυπωσιάζει η διαυγής και διεισδυτική ματιά του Ελύτη, αλλά και ο διαχρονικός χαρακτήρας των λεγομένων του. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...