Με όπλο την ποίηση την εποχή της εκποίησης

Παγκόσμια ημέρα ποίησης η σημερινή και με μότο τους στίχους του Κ.Π. Καβάφη, "Εις σε προστρέχω τέχνη της ποιήσεως", πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Κύκλου Ποιητών, των περιοδικών Poetix και Ποιητικά, των εκδόσεων Μικρή Άρκτος και της αλυσίδας πολιτισμού Ιανός  πορεία δια-μαρτυρίας με αφετηρία το βιβλιοπωλείο Ιανός(Σταδίου 24), η οποία κορυφώθηκε με δρώμενα στην Πλατεία Συντάγματος(ύστερα από τρεις συμβολικές στάσεις για ανάγνωση ποιημάτων στη Σταδίου).

Πηγή: http://www.athinorama.gr 

Το ζητούμενο είναι να αποκρυπτογραφήσουμε το βαθύτερο νόημα που κρύβει ο συμβολισμός της ημέρας, ιδίως σε μία εποχή που στραγγαλίζει τον ποιητικό λόγο και τους δημιουργούς, εποχή οικονομικής, αλλά και πνευματικής αφαίμαξης. Το ίδιο ερώτημα επανέρχεται επίμονα και βασανιστικά: ποιός ο ρόλος της ποίησης και ποιά η θέση του ποιητή-δημιουργού. Οι απαντήσεις ποικίλουν ανάλογα με την οπτική γωνία θεώρησης. Επέλεξα εκείνες που εκφράζουν το προσωπικό μου όραμα για το ρόλο της ποίησης, αλλά και της διανόησης γενικότερα. Η πρώτη από ένα ποίημα του Γιάννη Ανδρικόπουλου, άοκνου υπηρέτη της λογοτεχνίας και της δημοσιογραφίας.  Η δεύτερη από έναν ποιητή-ορόσημο της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, κορυφαίου εκφραστή του νεοϋπερρεαλισμού, του Μίλτου Σαχτούρη.

 

  

Ο στρατιώτης ποιητής

Δεν έχω γράψει ποιήματα
μέσα σε κρότους
μέσα σε κρότους
κύλησε η ζωή μου

Τη μιαν ημέρα έτρεμα
την άλλη ανατρίχιαζα
μέσα στο φόβο
μέσα στον φόβο
πέρασε η ζωή μου

Δεν έχω γράψει ποιήματα
δεν έχω γράψει ποιήματα
μόνο σταυρούς
σε μνήματα
καρφώνω