Σε μια στιγμή αδυναμίας, όταν ο νους ταξιδεύει στου "απείρου τη νυχτιά", όταν οι κεραίες της ευαισθησίας είναι τεντωμένες και ο χείμαρρος των συναισθημάτων ξεχειλίζει, τότε αρκεί μία μικρή σπίθα δημιουργικής έμπνευσης, για να προκύψει κάτι το ευφάνταστο. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η δημιουργία του συγεκριμένου ιστολογίου, με τη φιλοδοξία να αποτελέσει χώρο γόνιμης ανταλλαγής σκέψεων, διανοημάτων, εμπειριών. Στη βάση της προσπάθειας αυτής-που δεν διεκδικεί τα εύσημα του επαγγελματισμού-βρίσκεται η αγάπη για καθετί το ανθρώπινο, για κάθε μορφή πνευματικής δραστηριότητας που ανάγει τον άνθρωπο στη σφαίρα της αιωνιότητας και δεν τον αφήνει να χαθεί στη "σκόνη του χρόνου". Με όχημα, λοιπόν, την ευαισθησία, το όνειρο, τη φαντασία, ακόμη και την ψευδαίσθηση, ας ταξιδέψουμε σε έναν κόσμο που επιμένει να φέρει ακόμα τη σφραγίδα της γνησιότητας, του αλώβητου, του καθαρού, του άσπιλου και αμόλυντου από την πεζότητα και ρηχότητα της καθημερινότητάς μας!!!
Αντί καλωσορίσματος...
Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!
Τιμώμενο πρόσωπο στο αποψινό επεισόδιο της σειράς ντοκυμαντέρ του Σκάι ο Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής της Ρωμιοσύνης και της Κυράς των Αμπελιών, ο άνθρωπος που μπόλιασε τους καημούς και τα βάσανα αυτού εδώ του τόπου μέσα στο έργο του. Καθαρόαιμος αγωνιστής, μύστης του ελληνικού μεγαλείου, ευαίσθητος καλλιτέχνης που λάξευε την πέτρα με την ίδια μαεστρία που συνέθετε στίχους. Η αξία του ανυπέρβλητη. Η υστεροφημία του δεδομένη.
Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε τις οδηγίες του Υπουργείου Παιδείας για τη διδασκαλία και την αξιολόγηση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας στην Α΄ Λυκείου.
Ο κύκλος των αφιερωμάτων στους μεγάλους Έλληνες του Πνεύματος και της Τέχνης συνεχίζεται απόψε το βράδυ με την περιδιάβαση στη ζωή και στο έργο μιας καλλιτέχνιδας διεθνούς κύρους και εμβέλειας, της Μαρίας Κάλλας, της οποίας πολυθρύλητη υπήρξε η σχέση με τον Έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση. Όπως όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες, η λάμψη της παρουσίας της επισκιάστηκε από έναν οδυνηρό χωρισμό που έμελλε να σημαδέψει μοιραία την εξέλιξη της καριέρας της. Η συνέχεια απόψε στις 11:15 στην τηλεόραση του Σκάι.
Ένα βιβλίο ανοίγει πάντοτε ένα καινούριο παράθυρο στον κόσμο και μας αποκαλύπτει πτυχές της πραγματικότητας που είτε αγνοούσαμε εσκεμμένα είτε δεν είχαμε αντιληφθεί την παρουσία τους. Έναν νέο κόσμο θα μας αποκαλύψει την προσεχή Τετάρτη, 16 Ιανουαρίου 2013, ο εκλεκτός συνάδελφος Δημήτρης Τζελέπης, ο οποίος πάντοτε μας εκπλήσσει με τη διεισδυτική του ματιά και την κριτική του προσέγγιση πάνω στα πράγματα.
Σαν σήμερα, πριν από 103 χρόνια, ο ποιητής Νίκος Καββαδίας, αντίκρισε το φως του ήλιου. Ο Νίκος Καββαδίας, ο ποιητής της θάλασσας, ύμνησε όσο κανείς τη σκληρή ζωή των ναυτικών-όντας ναυτικός και ο ίδιος-τη ζυμωμένη με τους καημούς, τον κίνδυνο της περιπέτειας, την αέναη περιπλάνηση, το ατελεύτητο ταξίδι. Τα ποιήματά του αποπνέουν τη θέρμη του περιπλανώμενου ανθρώπου που αφήνεται στη γοητεία του ταξιδιού, αλλά αποζητά ενίοτε και τη θαλπωρή της οικογενειακής εστίας.
Το αφιέρωμα της τηλεόρασης του Σκάι στους Έλληνες που τίμησαν με την παρουσία τους τον πολιτισμό αυτού εδώ του τόπου συνεχίζεται με την αναφορά στη ζωή και στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Ενός συγγραφέα που μισήθηκε και αγαπήθηκε όσο κανείς, του οποίου η επαναστατικήφύση, οι αιρετικές απόψεις και το αδέσμεύτο πνεύμα ήρθαν σε ρήξη με τον υποκριτικό καθωσπρεπισμό και τον άκρατο πουριτανισμό της εποχής του.
Η έλευση του νέου έτους σημαδεύεται από ένα σημαντικό γεγονός, που υπογραμμίζει ότι αυτός ο τόπος διαθέτει μία πλούσια πολιτιστική παρακαταθήκη. Με απόφαση της UNESCOτο 2013 έχει θεσπιστεί ως έτος Κωνσταντίνου Καβάφη. Φαίνεται ότι ο Αλεξανδρινός ποιητής εξακολουθεί να συγκινεί βαθύτατα με την οξύνεια του πνεύματός του, το βαθυστόχαστο ύφος του, τη λεπτή ειρωνεία, τον υφέρποντα αισθησιασμό.
Οι μαθητές και οι
μαθήτριες του 1ου ΓΕΛ Κομοτηνής αποφάσισαν να δώσουν το δικό τους στίγμα στο
φετινό εορταστικό κλίμα με μία πρωτότυπη εκδήλωση φιλανθρωπικού χαρακτήρα, με
την ένθερμη υποστήριξη του συλλόγου διδασκόντων και του διευθυντή του σχολείου,
κου Ηλία Περδίκη.
Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στους μαθητές και στις μαθήτριές μου, που φαντάζομαι ότι αυτή τη στιγμή θα απολαμβάνουν τη θαλπωρή ενός γαλήνιου ύπνου(ίσως μετά από μία νύχτα ατελείωτης κραιπάλης). Τους εύχομαι ολοψυχα καλή χρονιά με υγεία, δύναμη και ευημερία, αλλά προπάντων επιμονή και υπομονή στον ανηφορικό δρόμο της γνώσης που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν. Και να μην ξεχνούν ότι η αληθινή ευτυχία συνίσταται στα απλά και στα καθημερινά, στα πράγματα που ανεπαίσθητα διαβαίνουν γύρω μας χωρίς να μπορούμε καν να τα υποψιαστούμε ή επιλέγουμε συνειδητά να τα αγνοήσουμε. Η ζωή απαιτεί τόλμη και ο καθένας οφείλει να αδράχνει τις ευκαιρίες που του παρουσιάζονται και να συνδιαμορφώνει το παρόν, αλλά και να προδιαγράφει το μέλλον του.
Τα τρία Τ της επιτυχίας, σύμφωνα με τον Οδυσσέα Ελύτη είναι: Τέχνη, Τύχη, Τόλμη.
Με ένα αφιέρωμα στη ζωή της Μελίνας Μερκούρη συνεχίζεται απόψε το βράδυ ο νέος κύκλος εκπομπών της τηλεόρασης του Σκάι. Το όνομα της Μελίνας Μερκούρη αποτελεί συνώνυμο της γνήσιας ελληνικής ψυχής, της λουσμένης στο φως του ελληνικού πνεύματος. Ως Στέλλα, στην ομώνυμη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη(1955) εντυπωσίασε το κινηματογραφόφιλο κοινό της εποχής, αποσπώντας το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1956. Ως υπουργός Πολιτισμού επιδόθηκε στον αγώνα για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στη βάση τους, αγώνας που δεν ευδόκησε να στεφθεί με επιτυχία. Για μας μένει η αισθαντική φωνή της στα "Παιδιά του Πειραιά" , η συγκλονιστική ερμηνεία της ως "Μήδεια" , αλλά και ο πηγαίος αυθορμητισμός της. Μια ψυχή που πάλλεται στο ρυθμό της Ελλάδας. Της Ελλάδας που αγάπησε όσο τίποτε άλλο.
Ευτυχώς που η καθημερινότητά μας διακόπτεται από ευχάριστα διαλείμματα γεμάτα από το "φως" και το όραμα, ανθρώπων που υπηρετούν με ζήλο την εκπαίδευση. Ένας από αυτούς, ο σχολικός σύμβουλος των Φιλολόγων Ν. Ροδόπης, Δημήτρης Βλάχος, μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι στην "ποιητική του κόκκινου", στο έργο των ανθρώπων εκείνων που με την τέχνη τους επιχείρησαν μία καταβύθιση στα άδυτα της φυλής μας και αναζήτησαν επίμονα τη λυτρωτική δύναμη του φωτός απέναντι στο σκοτάδι που μας περιβάλλει, όπως ο Οδυσσέας Ελύτης. Ο ίδιος ο Ελυτης ομολογεί: "Υπάρχουνε στη ζωή του ανθρώπου στιγµές που µ' ένα τους βιαστικό και ασύλληπτο ανοιγοσφάλισµα δείχνουν λουσµένο σε φως παράξενο το γύρω του κόσµου, γυµνωµένο από την καθηµερινή του σηµασία και φανερωµένο µε µιαν άλλη, µια πρωτοείδωτη -την αληθινή του άραγε;- φυσιογνωµία".( Οδυσσέας Ελύτης, Ανοιχτά Χαρτιά, εκδόσεις Ίκαρος, 1987).
Με ένα αφιέρωμα στη ζωή και στο έργο του μεγάλου Έλληνα μουσικοσυνθέτη Μάνου Χατζιδάκι συνεχίζει απόψε το βράδυ στην τηλεόραση του Σκάι η περιδιάβαση στα μονοπάτια των Ελλήνων του Πνεύματος και της Τέχνης. Η εμβληματική μορφή του Μάνου Χατζιδάκι, του Θρακιώτη καλλιτέχνη από την όμορφη πόλη της Ξάνθης, σημάδεψε τα μουσικά δρώμενα της νεότερης Ελλάδας συσπειρώνοντας γύρω του μία σειρά από αξιόλογους καλλιτέχνες που ερμήνευσαν με μοναδικό τρόπο τα τραγούδια του. Τραγούδια που μας έχουν συντροφεύσει σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, ποτισμένα από το άρωμα μιας άλλης Ελλάδας που μας αγγίζει και τη νοσταλγούμε.
Κλείνω τη σημερινή ανάρτηση με την αισθαντική μελωδία από το βάλς των χαμένων ονείρων. Για όσους επιμένουν ακόμη να ονειρεύονται.
Η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Ροδόπης
(τμήμα Σχολικών Δραστηριοτήτων)σε συνεργασία με το Δήμο Κομοτηνής
(Αντιδημαρχία Κοινωνικών Πολιτικών-Σχολική Επιστροπή) διοργανώνουν
ημερίδα με θέμα την προαγωγή της φιλαναγνωσίας στη Δευτεροβάθμια
Εκπαίδευση. Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012
και ώρα 17:45 μ.μ. στην αίθουσα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης (Σαμοθράκης
12). Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε το πρόγραμμα της ημερίδας.
Το Σάββατο
24 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της Πολιτιστικής Κίνησης Νομού
Ροδόπης ημερίδα με τίτλο: Ερευνητικές εργασίες στο Λύκειο: Με αφορμή ένα βιβλίο.Η ημερίδα, που οργανώθηκε με πρωτοβουλία της ομάδας Θαλής +
Φίλοι και του παραρτήματος της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρείας στο νομό Ροδόπης, έδωσε τη
δυνατότητα σε οκτώ εκπαιδευτικούς του νομού μας να καταθέσουν την εμπειρία τους
από την υλοποίηση των ερευνητικών εργασιών στο Λύκειο, ενός καινοτόμου θεσμού
που από φέτος επεκτείνεται και στη Β΄ Λυκείου.
Από σήμερα η τηλεόραση του Σκάι εγκαινιάζει μία νέα σειρά ντοκυμαντέρ , που αφορούν στη ζωή και στο έργο σημαντικών ανθρώπων της τέχνης και της διανόησης, ανθρώπων που σημάδεψαν με την παρουσία τους τη μοίρα αυτού εδώ του έθνους και ανέδειξαν μέσα από το έργο τους τις αρετές της ένδοξης φυλής μας. Αρχής γενομένης, λοιπόν, σήμερα, από ένα επετειακό αφιέρωμα στη μνήμη του νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη.
Εμείς, δεν μπορούμε παρά να αποδώσουμε τα εύσημα στους συντελεστές της φιλόδοξης αυτής παραγωγής, οι οποίοι μας επιτρέπουν-μέσα στο γενικότερο κλίμα του εθνικού πεσσιμισμού που βιώνουμε-να αισθανόμαστε υπερήφανοι για την ιερή παρακαταθήκη που μας έχουν κληροδοτήσει οι προηγούμενες γενιές.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο είχα την ευτυχία να βρεθώ για μια ακόμη φορά στην πόλη της Θεσσαλονίκης, στην αγαπημένη πόλη των φοιτητικών μου χρόνων, με τον αέρα του κοσμοπολιτισμού να σε σαγηνεύει ακόμη και να σε ταξιδεύει σε εποχές μεγαλείων αλλοτινών. Σε μία από τις περιδιαβάσεις μου στα γραφικά σοκάκια του κέντρου σκόνταψα-σαν ανυποψίαστος τουρίστας που έξαφνα ανακαλύπτει μιαν άγνωστη πτυχή του κόσμου που θέλει να διερευνήσει-πάνω σε ένα από τα πολλά νεοκλασικά που επιμένουν να αντιστέκονται στην καταστροφική λαίλαπα του χρόνου και στη διαβρωτική παρουσία των ανθρώπων. Επί της οδού Μητροπολίτου Γενναδίου, απέναντι από το πάρκο της πλατείας Αριστοτέλους και λίγα βήματα κάτω από την αρχαία αγορά, στέκει το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης το 1925 και έζησε με την οικογένειά του έως το 1941. Θλιβερή η εικόνα που αντίκρυσα!!! Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, το σπίτι φέρει εμφανώς τα σημάδια της εγκατάλειψης. Για μία ακόμη φορά εμείς οι Νεοέλληνες προσφέρουμε αφειδώς τα διαπιστευτήρια της προκλητικής αδιαφορίας που μας χαρακτηρίζει!!!
Υ.Γ. Ο τίτλος της σημερινής ανάρτησης είναι εμπνευσμένος από το ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη, "Θεσσαλονίκη, Μέρες του 1969 μ.Χ.", ένα ποίημα που συνιστά και μία πολιτική πράξη διαμαρτυρίας ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Οι συσχετισμοί αναπόφευκτοι και τα συμπεράσματα δικά σας...
Στις 31/10/2012 είχα τη χαρά και την τιμή να παρουσιάσω ένα αφιέρωμα στη ζωή και στο έργο του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη-του οποίου την αξία και τη συνεισφορά στα νεοελληνικά γράμματα έχω πολλάκις επισημάνει μέσα από το συγκεκριμένο ιστολόγιο-συμμετέχοντας στον κύκλο των συζητήσεων της ομάδας Θαλής + Φίλοι. Στα πλαίσια της παρουσίασης έγινε αναφορά σε στοιχεία της ζωής του ποιητή (προσωπικής και επαγγελματικής), ενώ διαβάστηκαν και αποσπάσματα από το ποιητικό και πεζογραφικό του έργο, σε μία προσπάθεια να καταφανεί ο έντονα βιωματικός του χαρακτήρας.
Ο Λυσίας βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος στο συγκεκριμένο διαγώνισμα. Από το διδαγμένο κείμενο(Υπέρ Μαντιθέου) επιλέξαμε τις παραγράφους 11 και 12, όπου γίνεται αναφορά στη δημόσια εικόνα του Μαντιθέου, ενώ το αδίδακτο κείμενο περιλαμβάνει ένα απόσπασμα από το έργο του Λυσία, "Δήμου Καταλύσεως Απολογία". Τα θέματα χαρακτηρίζονται μάλλον βατά, καθώς οι ερμηνευτικές ερωτήσεις στο γνωστό κινούνται γύρω από βασικά σημεία του λόγου που έχουν συζητηθεί μέσα στην τάξη, ενώ και το αδίδακτο κείμενο δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες από συντακτικής πλευράς.
Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε το σχετικό διαγώνισμα.
Πατώντας εδώ μπορείτε να δείτε και ενδεικτικές απαντήσεις.
Οι μαθητές και οι
μαθήτριες του 1ου ΓΕΛ Κομοτηνής αποφάσισαν να δώσουν το δικό τους στίγμα στο
φετινό εορταστικό κλίμα με μία πρωτότυπη εκδήλωση φιλανθρωπικού χαρακτήρα, με
την ένθερμη υποστήριξη του συλλόγου διδασκόντων και του διευθυντή του σχολείου,
κου Ηλία Περδίκη. 
Το περασμένο Σαββατοκύριακο είχα την ευτυχία να βρεθώ για μια ακόμη φορά στην πόλη της Θεσσαλονίκης, στην αγαπημένη πόλη των φοιτητικών μου χρόνων, με τον αέρα του κοσμοπολιτισμού να σε σαγηνεύει ακόμη και να σε ταξιδεύει σε εποχές μεγαλείων αλλοτινών. Σε μία από τις περιδιαβάσεις μου στα γραφικά σοκάκια του κέντρου σκόνταψα-σαν ανυποψίαστος τουρίστας που έξαφνα ανακαλύπτει μιαν άγνωστη πτυχή του κόσμου που θέλει να διερευνήσει-πάνω σε ένα από τα πολλά νεοκλασικά που επιμένουν να αντιστέκονται στην καταστροφική λαίλαπα του χρόνου και στη διαβρωτική παρουσία των ανθρώπων. Επί της οδού Μητροπολίτου Γενναδίου, απέναντι από το πάρκο της πλατείας Αριστοτέλους και λίγα βήματα κάτω από την αρχαία αγορά, στέκει το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης το 1925 και έζησε με την οικογένειά του έως το 1941. Θλιβερή η εικόνα που αντίκρυσα!!! Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, το σπίτι φέρει εμφανώς τα σημάδια της εγκατάλειψης. Για μία ακόμη φορά εμείς οι Νεοέλληνες προσφέρουμε αφειδώς τα διαπιστευτήρια της προκλητικής αδιαφορίας που μας χαρακτηρίζει!!!
